Locatie & omgeving

De Valeriuskliniek

De Valeriuskliniek was een voormalige psychiatrische opnamekliniek gelegen aan het Valeriusplein in Amsterdam-Zuid. De kliniek werd opgericht op initiatief van de Vereeniging Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders in samenwerking met de Vrije Universiteit en opende op 3 november 1910 haar deuren. Het gebouw is gebouwd op een historische locatie in Amsterdam en vormt een markante entree van Plan Zuid.

Het gebouw

Het hoefijzervormige gebouw, opgetrokken uit tweeënhalf miljoen bakstenen, werd ontworpen door Huibertus Bonda (1862-1941). Het oppervlak werd ingezet op 1950 m² bebouwing op een terrein van 3300 m². Een aannemer uit Weesp zag mogelijkheden de kliniek voor krap 200.000 gulden te bouwen. In mei 1909 werd de “eerste steen” gelegd voor het 80 meter brede gebouw met een granieten trap in het midden.

In het midden van het gebouw, in de centrale hal, bevond zich een 13 meter hoog, uit drie panelen opgebouwd glas-in-loodraam ontworpen door de Zwolse glazenier Matthieu Wiegman uit 1938, bestaande uit 15.200 stukjes glas. Het werd geplaatst ten tijde van een grote verbouwing in de periode 1937-1941, onder leiding van architect Arnold Ingwersen.

Het prachtige glas-in-loodraam is hergebruikt en vormt nu de entree van de appartementen van Valerius.